maandag 25 augustus 2008

plannen, plannen en plannen

Voor degenen die het nog niet wisten : we hebben een compromis getekend, voor een huis in Oedelem, om met twee gezinnen te delen, om hopelijk in het voorjaar te kunnen starten met een uitbouw waardoor het huis gevoelig groter zal worden, waar de huisgenoten hun eigen plekje kunnen vinden, waar iedereen welkom is, waar hopelijk leuke activiteiten door kunnen gaan, ...

Afgelopen week, terwijl sommigen van ons nog in verlof waren, stond in het teken van de uitbouw. We zijn langsgeweest bij de oom van Heidi, die helemaal zelf een houten huis gezet heeft (bedankt voor de inspiratie!). De broer van Werner is langsgeweest om de voorlopige schetsen te tonen (bedankt voor het tekenwerk!). Het zag er al veelbelovend uit. Hij heeft duidelijk begrepen wat onze wensen zijn. Nu nog eens langsgaan bij de technische dienst om te zien of onze plannen niet te wild zijn - we willen graag een houten uitbouw, met een dakconstructie (tekeningen volgen nog).

Terwijl we met die plannen bezig waren, ligt nog een ander plan op ons te wachten : het dak. Het is verdomde moeilijk om in de periode tussen de compromis en de koopakte iemand bereid te vinden om een voorlopige prijs te stellen. Dat is eigenlijk ook niet te doen, want je moet toch ten minste ter plaatse de zaak goed kunnen bekijken. En laat het nu net dat zijn wat nog niet lukt. Nochtans moet het dak als eerste aangepakt worden, om er kamers en een badkamer te installeren, om voldoende slaapruimte te creëren voor iedereen...

En daarmee gepaard gaan dan de plannen om nieuwe gas-, water- en elektriciteitsleidingen te leggen, want het één gaat niet zonder het ander! Ik kan jullie verzekeren dat het soms tot stresspieken leidt. Maar we zetten dapper door. Werner is duchtig bezig met alles opzoeken en plannen (jawel, ik val in herhaling, maar zo is het nu eenmaal), en Fons kan al beginnen denken aan wat er eerst van kap- en slagwerk moet gebeuren.

Ondertussen weten al een heleboel mensen dat we effectief een huis gevonden hebben, en dat we effectief 'samen' gaan wonen. Tot nu toe vooral positieve reacties. We weten en beseffen dat niet iedereen ervoor open staat, maar dat trekken wij ons eigenlijk niet aan. We geloven in ons project en dat is het allerbelangrijkste, toch?

Inge

1 opmerking:

Anoniem zei

Hey,

Dat jullie enthousiaste maar ook vreemde reacties hierover krijgen, spreekt vanzelf. Maar ik denk dat het voor jullie belangrijk is dat jullie weten hoe en wat en waarom en daar ben ik van overtuigd ( Heidi en Fons kennende dan toch).

In elk geval vind ik het een heel boeiend " verhaal" om te volgen en ik wens jullie de nodige rust in deze stressie periode !

Lieve groet
Mama Ilse