We hebben de aarde niet van onze ouders geërfd maar van onze kinderen geleend!

Na het vieren van kerstavond gisteren, elk gezin in eigen familiekring, wilden we vandaag wat rustig aan doen.
Werner kwam met het fijne idee om de mensen van het lappersfort een hart onder de riem te steken. Fons had een lekkere pot pompoensoep gemaakt, met een kanjer van een pompoen van Tante Gusta, dus met de koude dagen in het vooruitzicht, verhuisde die mee, richting lapperforters!
We hadden al allemaal het idee gehad om er ooit langs te gaan, maar uiteindelijk was het voor ons allen de eerste keer!
Onze route ernaar toe liep al snel ten einde, toen we langs de omkapwerken van de buldozers kwamen. Een troosteloos en zielig uitzicht...
Dan maar rechtsomkeer gemaakt en aan een andere kant een opening in het bos gezocht.
Grote doeken en kleurrijke boomhutten wezen ons aan dat we juist zaten. Toen we een enthousiaste stem vanuit een hele hoge boom hoorden, waren we helemaal overtuigd!
Wat een fijne, deugddoende ontmoeting!
In een zelfopgebouwde 'tent', bij een warm knetterend vuurtje dronken we samen een kopje koffie, terwijl de kinderen een stuk verderop in het bos gingen spelen. Er waren touwen en netten gespannen, zodat het voor hen een prachtige speelplek was. Nu ja, zelfs zonder touwen blijft een bos de meest fijne speelplek die je je maar kunt wensen, nietwaar!
Na een heel boeiende rondleiding, en het uitwisselen van telefoonnummers, reden we huiswaarts. Verheugd over deze ontmoeting...

Zalige kerstdagen allemaal!

Heidi

Gisteren waren we welkom in de klasjes van onze kinderen. Samen met hun juffie hadden ze een kersttoneeltje ingeoefend: puur, aangrijpend en mooi.
Tijdens de gesprekken die daarop volgden vroegen verschillende mensen ons hoe het nu met ons woonproject was.

Tja: hoe gaat het met ons?

In eerste instantie kunnen we zeggen: druk! Tussen de verhuisbedrijvigheid door, kwamen de afgelopen maand al heel wat dingen op ons pad:

• Verhuizen uit twee huizen (geen sinecure, nu ons huis nog niet verbouwd is)
• Repetities van Fons en Werner voor het Oberüfer Kerstspel
• Examens voor Inge voor de opleiding die ze momenteel volgt
• Projectwerk van Inge voor dezelfde opleiding ;-)
• Ik die voor mezelf merk dat het evenwicht tussen leven en werken totaal uit balans was, en besloot een andere job te gaan zoeken.
• Het vinden van die nieuwe job, waar ik na de kerstvakantie met hernieuwd enthousiasme aan de slag kan
• Buikgriepjes en snotneuzen, om van de hoestbuien te zwijgen
• Leuke en hilarische uitspraken van de kindjes
• Kleine en grote ergernisjes, veroorzaakt door vermoeidheid en de rommel om ons heen
• De vermoeidheid speelt ons soms zodanig parten dat een lachsalvo het gevolg is

Maar vooral: de nog steeds grote overtuiging dat het goed is waar we mee bezig zijn!

Deze week maken we concreet werk voor het bestellen van een keuken. De volgende week moeten we enkele dagen gaan uitprikken om het grote tuin-atelier te gaan uit elkaar schroeven.
Wanneer de nodige vergunningen in orde zijn, kunnen we het terug opbouwen. Vooreerst om ons verbouwingsmateriaal in op te bergen, later wordt het als tuinhuis en cursus-atelier gebruikt.

Maar vanavond is het eventjes pure ontspanning. We gaan met de Kompany die het Kerspspel speelt een gezellige avond houden.
En het werk? Dat blijft gewoon eventjes liggen...

Heidi

DRINGEND!!!

Jawel lieve lezers,

Voor de eerste keer in onze verbouwingsplannen doen we een warme oproep.

Wij zijn op zoek naar een leuke, enthousiaste, vrolijke ploeg handige Harries en Henriettes om een groot tuinhuis uit elkaar te schroeven tussen Kerstmis en Nieuwjaar.

Een stapeltje schroevendraaiers, elektrische schroevendraaiers en mensen die alles op remorques en busjes willen laden.

Dit tuinhuis moet na nieuwjaar worden opgebouwd in onze eigen tuin, zodat we daar alle werkmateriaal kunnen stockeren om de verbouwingen te starten.

Hebben jullie tijd, zin en werkkracht over: geef ons een seintje: we zouden jullie super dankbaar zijn!

We wonen bijna een maand in ons nieuwe huis. De verhuisdozen staan nog her en der verspreid, maar we zijn toch allemaal ons eigen plekje aan het zoeken en krijgen. De eerste ergernissen hebben ook de kop opgestoken, kleine dingen, maar die toch beter uitgepraat worden dan dat ze blijven "veuzen" zoals we in 't West-Vloams zeggen. Logisch ook: we zijn moe, hebben momenteel nog te weinig ruimte en er is nog zoveel te doen. Toch niet te onderschatten! Ik vergelijk het met een nieuw samengesteld gezin (en dat is het in feite ook een beetje): daar moeten de onderlinge relaties ook herschikt worden.
Maar het is niet alleen kommer en kwel. We hebben al heel leuke momenten gehad en al heel wat afgelachen, vooral met uitspraken van de kinderen dan. Ook het eten is iedere keer een verrassing, want een versmelting van twee manieren van koken. Ik eet in ieder geval veel meer met smaak als er meer mensen rond te tafel zitten: gezelligheid troef.
De sint heeft ons nieuwe adres doorgekregen zodat de kinderen op 6 december niet op hun honger bleven zitten. De volwassenen ook niet, want er is chocolade, marsepein, picknicken en mariaatjes in overvloed geleverd geweest :-)
Vandaag is Johannes jarig: al 5 jaar! Proficiat grote jongen! Juffie vond hem heel flink, want hij wou toch de kroon opzetten en de mantel rond zich draperen. Zo zie je dat ze groot worden, hé. Alweer een stap verder!
En zo vinden de dingen des levens plaats in een co-housingproject. Boeiend wel, vooral als je er zelf in zit :-D
Inge