Verhuis

Deze week onverwachts gemerkt dat we voor het hernieuwen van ons dak toch een architect zullen nodig hebben. Op het eerste moment toch wel slikken, want onze planning zat zo mooi in elkaar. De akte zou worden getekend, en de mannen zouden aan de slag gaan om het dak af te breken. Tegen december zouden we dan in ons nieuwe huisje kunnen trekken.
Heel lang duurde deze kleine paniekaanval niet. We gaan onze plannetjes gewoon eventjes omdraaien: nadat de akte zal worden getekend, is het de bedoeling zo snel mogelijk samen in het huis te gaan wonen.
Heel wat praktische beslommeringen kunnen we vanaf dat moment al delen: één iemand kan voor de maaltijden zorgen, één iemand kan de huishoudelijke taakjes op zich nemen, het op-en-af bellen naar elkaar om dingetjes af te spreken, kan nu gewoon aan de ontbijttafel of tijdens de afwas gebeuren...
Want dat is natuurlijk één van de fijne voordelen van ons project: we kunnen elkaar dragen!
En dat zal ook wel nodig zijn: Inge gaat werken en is hard aan het studeren voor haar opleiding menswetenschappen, Werner en Fons gaan veel van hun vrije tijd in het verbouwen van ons huis steken, Silke zit vol ongeduld te wachten op een eigen kamertje, de twee jongetjes hebben het héél druk met spelen, één meisje is een thuisblijf-studentje, en dat vraagt toch wel enige organisatie en ikzelf werk voltijds en start met de opleiding familie-opstellingen...
Dit is echt maar mogelijk doordat veel mensen elkaar steunen en willen dragen!
Na de verbouwingswerken hopen we de Tannekin-activiteiten weer heel actief te kunnen opstarten, en willen we van ons gemeenschapshuis een open ontmoetingsplaats maken!
Heidi