De eerste contacten met onze architect zijn gelegd, morgen hebben we een afspraak bij de bank om de laatste regelingen te treffen en woensdag kunnen we naar de notaris om de akte te ondertekenen en de sleutel "officieel" in ontvangst te nemen...

Het komt nu dus allemaal heel dicht bij.

Hier, ten huize Flupkes, is de inpakkoorts al toegeslaan. Soetkin haar kamertje is omgetoverd tot verhuis-stockage, en de kinderen liggen nu met z'n tweetjes gezellig samen in de kamer van Johannes.

Nu de akte-datum dichterbij komt, willen we enkele fotootjes met jullie delen, van het huis zoals het er nu uit ziet. Er is natuurlijk nog heel veel werk, en we hopen tegen de volgende zomer al heel ver te staan met het realiseren van onze plannen.
Op de eerste foto kunnen jullie de achterkant van ons huis zien. De hokjes aan de linkerkant, zullen na de winter verdwijnen om plaats te maken voor onze houtbouw. Ook de boom op de voorgrond (met klimop begroeit), zal moeten worden verwijderd. Hij is niet meer zo gezond, draagt slechts in de top nog wat groen...In onze tuin staat ook een oude eik, die uiteraard wel zal blijven staan!

Hier dus nog een indruk van de achtergevel, waar dus de nieuwe houtbouw tegenaan komt.

Een foto van een klein hoekje van een kamer. Hier zullen Soetkin en Johannes gaan slapen. Zoals jullie zien, zijn de muren bewerkt met leem. Vinden wij zelf ook heel mooi, en zullen we dus verder afwerken na de verbouwingen.

Een eerste impressie van een stukje van onze keuken (nu nog met meubeltjes van Hans, de vroegere bewoner). Zelf dromen we er van ooit een echte kookkachel te kunnen zetten, maar onze centjes (althans: het gebrek er aan) zullen waarschijnlijk roet in het eten gooien.

Wordt dus vervolgd...

Heidi

Ah jaaaa, want als wij in de herfstvakantie in onzen hof gaan roefelen, dan scheelt da een hoop werk!

Verhuis

Deze week onverwachts gemerkt dat we voor het hernieuwen van ons dak toch een architect zullen nodig hebben. Op het eerste moment toch wel slikken, want onze planning zat zo mooi in elkaar. De akte zou worden getekend, en de mannen zouden aan de slag gaan om het dak af te breken. Tegen december zouden we dan in ons nieuwe huisje kunnen trekken.
Heel lang duurde deze kleine paniekaanval niet. We gaan onze plannetjes gewoon eventjes omdraaien: nadat de akte zal worden getekend, is het de bedoeling zo snel mogelijk samen in het huis te gaan wonen.
Heel wat praktische beslommeringen kunnen we vanaf dat moment al delen: één iemand kan voor de maaltijden zorgen, één iemand kan de huishoudelijke taakjes op zich nemen, het op-en-af bellen naar elkaar om dingetjes af te spreken, kan nu gewoon aan de ontbijttafel of tijdens de afwas gebeuren...
Want dat is natuurlijk één van de fijne voordelen van ons project: we kunnen elkaar dragen!
En dat zal ook wel nodig zijn: Inge gaat werken en is hard aan het studeren voor haar opleiding menswetenschappen, Werner en Fons gaan veel van hun vrije tijd in het verbouwen van ons huis steken, Silke zit vol ongeduld te wachten op een eigen kamertje, de twee jongetjes hebben het héél druk met spelen, één meisje is een thuisblijf-studentje, en dat vraagt toch wel enige organisatie en ikzelf werk voltijds en start met de opleiding familie-opstellingen...
Dit is echt maar mogelijk doordat veel mensen elkaar steunen en willen dragen!
Na de verbouwingswerken hopen we de Tannekin-activiteiten weer heel actief te kunnen opstarten, en willen we van ons gemeenschapshuis een open ontmoetingsplaats maken!
Heidi

Hoezo, samen?

Steeds meer mensen zijn op de hoogte van onze plannen. Meestal krijgen we heel positieve reacties. Soms zie je ze twijfelen: "Hoe gaat dat dan in zijn werk? Dat is niets voor mij. Ik zou dat niet kunnen, hoor" en van dies meer. Tja, we weten nog niet echt hoe het zal zijn, natuurlijk, maar het is de bedoeling om "samen" een woning te delen, met de nadruk op "samen". De keuken is gemeenschappelijk, evenals de berging, de tuin, de voordeur, een stuk leefruimte... zelfs een groot deel van de financiën. Voor de duidelijkheid: we slapen apart! Het zal dus geen commune worden, want dat lees je af op de vragende gezichten. Nee, het is de bedoeling dat we een minigemeenschap gaan vormen waarin elk zijn eigen plekje vindt (zowel in het fysieke als in het geestelijke, als in het gevoel) en waar een omgeving gecreëerd wordt waarin elkeen optimaal kan ontwikkelen. Maar waar ook voor elkaar gezorgd wordt, waar we elkaar dragen "in goede en kwade tijden". We hopen natuurlijk op meer goede dan kwade tijden :-)

Eind november (en eigenlijk al een stuk daarvoor) begint het echt! We trekken tegelijkertijd in het huis, voor onszelf, maar ook voor onze huisdieren (zo is er geen één die zijn territorium al kan afbakenen voor de ander er is). Zo kan iedereen tegelijkertijd wennen aan het huis en aan elkaar. We zullen in het begin nog moeten kamperen in ons eigen huis, omdat er nog heel wat werk aan de winkel is. In het voorjaar hopen we dan aan de uitbouw te beginnen, zodat we tegen de zomer toch meer leefruimte hebben.

Je ziet, veel te doen in weinig tijd, maar we gaan ervoor, volledig! Binnenkort kunnen jullie het zelf komen bekijken hoe dat allemaal gaat. Alleszins welkom!

Inge

Yihaaaa! Op 5 november staat het te gebeuren!
Hou dit blogje maar in het oog: wedden dat er hier wat meer beweging komt?
Heidi