Het is hier alweer een poosje stil op deze blog. Niet dat we nu zoooo hard bezig zijn in verbouwingswerken. Integendeel zelfs.
Zoals we al vermeldden in onze vorige blog, hadden we eventjes een tijd van rust nodig. Nu ja, als je van rust kunt spreken in ons drukke huishouden, nietwaar...
Na wat te hebben nagedacht, onze ervaringen van de voorbije maanden op een rijtje hebben gezet en heel wat babbeltjes rond de tafel, hebben we namelijk besloten om onze gemeenschap in een andere vorm verder uit te bouwen.
De verbouwingsplannen liggen klaar, de vergunningen liggen er, maar we voelden aan dat we eerst goed moesten overwegen hoe we verder wilden, voor we aan de grote werken zouden beginnen.
Na heel wat wikken en wegen, besloten we dus dat we onze gemeenschap op een andere manier vorm willen geven. Momenteel hebben we zoveel praktische werken voor de boeg, dat het inhoudelijke en sociale(wat voor ons in de gemeenschap toch wel als één van de prioriteiten gold) er gewoon bij inschiet. 'Samen leven' is vooral 'samen werken' geworden en dat was nooit onze hoofddrijfveer.

Was ons project, in de vorm zoals wij hem droomden, dan een mislukking?

Hierop kunnen we allen volmondig "NEE" antwoorden. Voor ons allen is dit een leerrijk proces geweest. Een basis van waaruit we verder kunnen kijken naar de toekomst.
Het inhoudelijke waar we met Tannekin in wilden groeien, blijft voor ons gewoon verder leven, maar zal dus op termijn een ietwat andere vorm krijgen.
De verbouwingsplannen worden een heel stuk kleinschaliger, waardoor we misschien sneller terug tot inhoudelijke activiteiten kunnen groeien.
Onze verdere groeimomenten kunnen jullie hier zeker verder blijven volgen....

Het is alweer een hele poos geleden dat we iets op deze blog neerpenden. Het was dan ook een tijd van veel werken en bezinnen.
De keuken is terug gewoon als keuken in gebruik genomen, het extreme kamperen is achter de rug en de eerste lentezon geeft alles wat meer kleur.
De afgelopen periode was zwaar voor onze hele groep. De donkere dagen, het vele stof en lawaai, het spiegelen aan jezelf en aan de ander....
Momenteel blijft het dan ook wat stil hier. We zijn toe aan bezinning en herbronning. De warmte blijft, ondanks al de menselijke scherpe kantjes die soms boven komen drijven, maar we moeten rustig kijken hoe we verder vorm geven aan gemeenschap: Wat is gemeenschap, hoe geef je daar vorm aan? Moeten we onze manier van gemeenschapsvormen niet op een andere manier opnemen?

Met warmte
Heidi