We wonen bijna een maand in ons nieuwe huis. De verhuisdozen staan nog her en der verspreid, maar we zijn toch allemaal ons eigen plekje aan het zoeken en krijgen. De eerste ergernissen hebben ook de kop opgestoken, kleine dingen, maar die toch beter uitgepraat worden dan dat ze blijven "veuzen" zoals we in 't West-Vloams zeggen. Logisch ook: we zijn moe, hebben momenteel nog te weinig ruimte en er is nog zoveel te doen. Toch niet te onderschatten! Ik vergelijk het met een nieuw samengesteld gezin (en dat is het in feite ook een beetje): daar moeten de onderlinge relaties ook herschikt worden.
Maar het is niet alleen kommer en kwel. We hebben al heel leuke momenten gehad en al heel wat afgelachen, vooral met uitspraken van de kinderen dan. Ook het eten is iedere keer een verrassing, want een versmelting van twee manieren van koken. Ik eet in ieder geval veel meer met smaak als er meer mensen rond te tafel zitten: gezelligheid troef.
De sint heeft ons nieuwe adres doorgekregen zodat de kinderen op 6 december niet op hun honger bleven zitten. De volwassenen ook niet, want er is chocolade, marsepein, picknicken en mariaatjes in overvloed geleverd geweest :-)
Vandaag is Johannes jarig: al 5 jaar! Proficiat grote jongen! Juffie vond hem heel flink, want hij wou toch de kroon opzetten en de mantel rond zich draperen. Zo zie je dat ze groot worden, hé. Alweer een stap verder!
En zo vinden de dingen des levens plaats in een co-housingproject. Boeiend wel, vooral als je er zelf in zit :-D
Inge