Vrijdag 14 november wonen we in Oedelem, in een huis die nog volledig onder handen genomen moet worden, die eigenlijk te klein is om met twee gezinnen in te huizen... We zien het wel zitten: meteen erin vliegen.
Maar het inpakken wil niet zo lukken. Er is ginder veel te doen, er is hier veel te doen... En daar komt nog bij dat het gevoel om het huisje waar we 15 jaar gewoond hebben te moeten verlaten toch wel zwaarder valt dan verwacht. Tenslotte hebben we hier een hele tijd van ons leven doorgebracht, onze kinderen hebben niets anders gekend dan hun "thuis" hier. Wannes begon gisterenavond in bed te wenen, want hij wil niet dat ons huisje te huur staat en er andere mensen komen wonen. Silke staat wel open voor de verandering, maar houdt toch ook een beetje haar hart vast. Oedelem lijkt wel het land uit als het op vrienden bezoeken en naar stad gaan betreft.
We zullen binnenkort weten hoe het allemaal zal zijn. Ik hoop dat we gauw ons 'nest' kunnen maken. Maar eerst inpakken, verhuizen, uitpakken, kuisen, paperassen in orde brengen, en dies meer...
Inge
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Lieve Ingetje
Ik kan jou in dit project helemaal in terugvinden. Na het bekijken van jullie blog zie ik dat dit echt iets is voor jou en je familietje. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er wel sceptisch over was toen je sprak over co-housing. Misschien omdat ik daar zelf niet klaar voor ben. Maar nu zie ik dat dit voor jullie een bijzonder avontuur zal worden. Ik wens jullie alvast veel mooie momenten in jullie nieuwe thuis en hoop dat ik gauw eens op bezoek kan komen. Ik kijk er eigenlijk wel naar uit.
Veel liefs en groetjes aan iedereen
Kathleen (Oostende)
Een reactie posten